Bir işi ya yaparsın ya yapmazsın; ortası yoktur bu işin. Ortası bataktır: Ne yüzersin ne boğulursun ama çürürsün. İşini iyi yapmak, yalnızca görevini yerine getirmek değildir. Bu bir omurgadır; bir karakterin, bir aklın, bir vicdanın ispatıdır. Yaptığın işin iyiliği senin aynandır. Ve sen o aynaya her gün bakarsın.

Memursan dosyayı vaktinde bitirirsin. Doktorsan hastayı ezmeden tedavi edersin. Yazarsan kelimeye ihanet etmezsin. İşçiysen alın terini çalınmaya bırakmazsın. Kim olursan ol, işini iyi yaparsın. Çünkü kötü yapılan her iş sadece seni değil, hepimizi zehirler.

Ama sen ne yaptın? Tembelliği meziyet, kaytarmayı zekâ sandın. “Kimse fark etmez.” dedin. “Bu ülkede zaten kimse işini doğru düzgün yapmıyor.” dedin. O cümleyle kendini de harcadın, bizi de.

Senin özensizliğin yüzünden çöken köprüde başkasının çocuğu öldü. Senin ilgisizliğinle yanlış yazılan bir teşhiste bir kadın ömrünü yitirdi. Senin savsakladığın dilekçede bir genç adam hayatının fırsatını kaçırdı. Senin kötü yazılmış haberinle bir insan linç edildi.

Sen ne yaptığını sanıyorsun? İşini kötü yapınca sadece zaman çalmıyorsun; insan çalıyorsun, hayat çalıyorsun, gelecek çalıyorsun. Ve sonra o kutsal cümleyi kuruyorsun: “Ben elimden geleni yaptım.”

Yalan! Sen, elinden gelenin yarısını bile yapmadın. Çünkü iyi yapmak zordu; terletiyordu, sorgulatıyordu, kendine bakmanı istiyordu. Sen ise kaçtın. Kaçtın ama unuttun: Hiçbir kötü iş sahipsiz kalmaz. Bir gün gelir, dönüp seni bulur. Bir köşe başında, bir odada, bir hesapta...

İşini iyi yap. Çünkü başka türlü yaşanmaz. Çünkü başka türlüsü karanlık. Çünkü başka türlüsü senin eksik hâlin. İşini iyi yap. Çünkü bu dünyada dürüstçe yapılan iş hâlâ en büyük başkaldırıdır.

HACER ELBEY - EĞİTİM YÖNETİCİSİ