Bilgi çağında yaşıyoruz. Her şey artık çok hızlı akıyor. Bilginin kapıları bir ekranın ışığıyla açılıyor; bir tıkla dünyanın öbür ucuna ulaşabiliyor, dakikalar içinde sayısız bilgiye erişebiliyoruz. Ama bütün bu dönüşümün ortasında hâlâ eskimeyen ve değerinden bir şey kaybetmeyen bir gerçek var: Öğretmen.

Öğretmen olmak…
Bir iş yapmaktan öte bir duruş sergilemek…
İyi insan yetiştirmek…
Gönüllere dokunmak…

Ne yazık ki bugün toplumumuzda zaman zaman öğretmenliğin itibarı azaltılmaya, değeri gölgelenmeye çalışılıyor. Oysa bu ülkenin yarınını, bugün sınıfa giren öğretmenler inşa ediyor.
İşte bu noktada Salih Uyan Hocamızın “Öğretmenin Kişisel Gelişim Rehberi – Bilgi Çağında Öğretmen Olmak” kitabında yer alan şu bölüm ne kadar anlamlı:
“Hiçbir şey olamazsa bari öğretmen olsun,” cümlesinin çok sık kullanıldığı bir dönemde öğretmenliğe başladım. Birkaç yıllık tecrübeden sonra o cümle zihnimde şöyle değişti: “Eğer bir kişi öğretmenliğe layık değilse, ne olursa olsun ama öğretmen olmasın.”
Çünkü öğretmenlik başka hiçbir mesleğe benzemez. Mesai saatiyle sınırlı değildir. Ve öğretmen bilir ki saygı ve değer, yapılan işin niteliğinde ve samimiyette saklıdır.
Bugün, yapay zekânın cazibesi ve sanal dünyanın aldatıcılığı arasında öğretmenlik belki de her zamankinden daha kıymetli; çünkü öğretmen sadece bilgiyi değil, vicdanı, duyguyu ve insanlığı temsil ediyor.
Takvim yaprakları 24 Kasım’ı gösteriyor. Bir ülkenin geleceğini yoğuran, her gününü başkalarının iyiliğine adayan insanların günü. Bugün bir “teşekkür” günü değil; öğretmenin değerini yeniden fark etme günü.
Bu ülkenin geleceğini omuzlarında taşıyan, her sabah umutla yola çıkan tüm meslektaşlarıma minnetle, sevgiyle, saygıyla…

Günümüz kutlu olsun.

ÖMER FARUK KONCA - EĞİTİMCİ